Αν είσαι Κεφαλονίτης κουβαλάς και την προίκα του τόπου σου, μάταια κάποιοι να καταλάβουν το "μικρόβιο" που κυλάει στις φλέβες σου.
Μιλώντας για το νησί και δείχνοντας το, σου λένε όλο με την Κεφαλονιά ασχολείσαι ...γιατί ίσως δεν δέθηκαν με τον τόπο τους, δεν απογειώθηκαν, δεν λούστηκαν στα νερά του Ιονίου, δεν αγνάντευσαν νερά κρυστάλλινα και χρώματα παραδεισένια.
Δεν κουβαλούν την κουρλαμάδα με τις οκές, δεν ανέβηκαν βουνά για να φθάσουν σε παραλία , δεν έριξαν τον σύκλο για να μάσουν νερό, δεν ξαπόστασαν κάτω από την περγουλιά, δεν καμαρώνουν που η Ρομπόλα ήταν το κρασί των θεών και το καμάρι του νησιού, γιατί τα μνημεία, τα τοπία, τα σπήλαια, τα ιστορικά γεγονότα δεν έχουν τελειωμό.
Δεν πάνε στον Άγιο Γεράσιμο με μιλιούνια κόσμο, δεν ανέβηκαν στη κορυφή του Αίνου, δεν συνάντησαν ούτε έναν Κεφαλονίτη με τα σέστα του, δε σε΄στείλαν στο διάβολο απάς στα μπουρίνια τους και στο μομέντο σου είπανε ... κάτσε έδεπα αφέντη μου ή κυρά μου... και δεν έγινηκε τίποτα.
Όπου πανηγύρια και χαρές ο Κεφαλονίτης πρώτος, σαν ακούγεται ο Μπάλος και ο Διβαράτικος είναι ο εθνικός ύμνος του Κεφαλονίτη. Λαλούν τα αηδόνια και πλαντάζω και η τρίχα διαβαίνει την ανηφόρα.
Κεφαλονιά πεντάμορφη, ποιος κουτάει να πει το αντίθετο; Γιατί το όμορφο καράβι καημός του γυρισμού, την άγκυρα σηκώνει και απλώνει τα πανιά, γίνεται η ευτυχία που ήθελες και που προσμένεις να πάρεις.
Ένα νησί χιλιάδες οι καημοί, απέραντο το γαλάζιο που σου βάφει τη ζωή και σου δίνει τη χαρά και την ελπίδα πως ίσως μια μέρα γυρίσεις στα πάτρια εδάφη. Ο Κεφαλονίτης σημαίνει χαρά, πανηγύρι, ζωντάνια, δράση , περιπέτεια, εμπειρίες, πειράγματα, φιλοξενία, περηφάνια, αξιοπρέπεια, πάστρα, αξιοσύνη, κουρλαμάδα και φυσικά στη κοσμάρα τους γιατί δε τσους πιάνεις πουθενά.
Ανάθεμα και ξέρεις τι έχουν μέσα στο κεφάλι τσους, περίεργη ράτσα, παράξενη, ξεροκέφαλη και ο σεισμός ακόμη τσους κουνεί μη πάει και συνέρτουνε μα νιέντε! Δε τσους φιμώνεις, βροντοφωνάζουν, ένας κόσμος εκρηκτικός, γεμάτος αγάπη για τον τόπο τους, τοπικιστές μα και κοσμογυρισμένοι στα πέρατα της Οικουμένης, θα βρείς τη Κεφαλονιά να θριαμβεύει, απλώνει ιστούς όπως η αράχνη, επιβιώνει και επαναστατεί.
Μια Κεφαλονιά που αναπνέει από το 10.000 π.χ. γέρνει μα ξαναστηλώνεται και συνεχίζει να μας μαγεύει. Ένα νησί που γέννησε και γεννά συνεχώς ότι το μυαλό αρνείται να φανταστεί και ότι η καρδιά αγκαλιάζει δυνατά και πονά με παλμούς Κεφαλονιάς , παλμούς Πατρίδας!