Στο φως το λαμπερό ξεπροβάλεις με χρώματα παραδεισένια, Κεφαλονιά μου !
Η παλέτα του πλάστη που απλόχερα ξόδεψε με μεγάλη καλλιτεχνία, στη δική σου χάρη, αρμονικά το κάθε τι, φυσικά και μοναδικά, ανεπανάληπτα και ασύγκριτα.
Μέσα από μνημεία αιώνων με ιστορία που σπάνια συναντάς στα μισογκρεμισμένα τους τείχη, στα δύσβατα μονοπάτια, στα μυστικά ξωκλήσια, στις αμέτρητες πανέμορφες παραλίες, διάκοσμες από ποικίλα στολίδια άμμου, βότσαλων, πέτρες που η αλμύρα κέντησε με τις πιο υπέροχες βελονιές της , μαγεύουν και σκορπούν μια νότα ζωγραφιάς στο μυθικό τοπίο που μεταλλάσσετε μέσα από τις εποχές που περνούν, μα ξαναγυρίζουν πιστά στα μέρη που γίνονται οι σύντροφοι τους.
Χαλάσματα, τοίχοι βουβοί, βαμμένοι από τα χρόνια που πέρασαν, απομεινάρια αναμνήσεων που τώρα πια παραμένουν σημάδια πορείας, επισκέψιμα για λίγους, για ευαίσθητες ψυχές που συνδέονται συναισθηματικά μεταξύ τους.
Σίδερα βαμμένα από τη σκουριά που αντέχουν και παραμένουν να υπενθυμίζουν τη δική τους ταυτότητα...Ντοκουμέντα και θαύματα, μαρτυρίες και πίστη, μετάνοιες και παρακλήσεις στη σκιά των Μοναστηριών που δεσπόζουν αγέρωχα και αναμένουν υπομονετικά ψυχές που ζητούν ευλογία.
Βουνοπλαγιές με καλά κρυμμένα μυστικά, γεγονότα που έζησαν μα και που ξεψύχησαν στις κορυφές τους. Ένα χαλί καταπράσινο η γη στρωμένο για τον κάθε διαβάτη που αφήνεται με θαυμασμό στη βελούδινη όψη του.
Φάροι, σκλάβοι, φίλοι πιστοί, σύντροφοι της αιωνιότητας, γοητευτικοί και γραφικοί προσμένουν και ξεπροβάλουν, πόλοι έλξης για τα μυστήρια που περιβάλονται, για το θαυμασμό που περισσεύει, για το αγνάντεμα που χαρίζουν γεναιόδωρα.
Καταράκτες παραμυθιών, νερά που κυλούν ερμητικά στη φύση που τους φιλοξενεί γεμάτη ευγνωμοσύνη, για το όνειρο που σαρκώνεται με τόση γοητεία στην αναπνοή της πιο όμορφης συνουσίας.
Μυθικά σπήλαια λουσμένα απο έντονες αποχρώσεις, σκιές και ακτίνες σε ένα χορό πάθους, αγκαλιασμένα σαν τον κισσό. Αποκαλύψεις μυθικές, αέρινες, φευγαλέες, για λίγα μόνο λεπτά, αλλά για μια ζωή να περιμένουν και να υποκλίνονται στην ομορφιά του δημιουργού τους, στον παράδεισο της Κεφαλονιάς, στα άγια χώματα της που συνεχώς γεννά και προβάλει ακούραστα, ασταμάτητα και ευλογημένα.
Σταματία Βιτσεντζατου..